George Dhauw verzorgt de muziek en het geluids­ont­werp voor Hamlet en Ophelia. Hij werkt sinds 2017 als geluids­ont­werper en componist aan thea­ter­pro­jecten (van tekst­the­ater tot dans) en instal­la­ties voor de museale ruimte. In zijn werk onderzoekt hij Stilte, Ruim­te­lijk­heid, Ritme van de theatrale tekst en digitale technieken. 

Als geluids- en muziek­ont­werper voor toneel werkt hij samen met verschil­lende prominente regisseurs en in enkele van de grootste theaters in Europa. Een van zijn belang­rijkste part­ner­schappen is zijn samen­wer­king met de Belgische regisseur Ivo van Hove, zoals bij ​‘La menagerie de verre’ met actrice Isabelle Huppert, die in theater Odeon in Parijs te zien was. En ​‘Who killed my father’ die in première ging bij The Young Vic in Londen. 

George Dhauw portfolio en muziek

Studio Z wordt omgebouwd naar hotelkamer #100 van het Chelsea Hotel in New York. Sid en Nancy verbleven al enkele maanden in het hotel voor de fatale nacht waarin Nancy dood werd aange­troffen in de badkamer. Gergely Ofner maakte foto’s tijdens de repetities.

Gergely Ofner portfolio

Met wat hulp van de Sex Pistols, Britse jongeren die hongerig waren naar anarchie, en invloeden als de Teddy Boy subcultuur en fetisjisten, hielp Vivienne Westwood bij de ontwik­ke­ling van punk als stijl, ethos en beweging.

De Britse ontwerpster, die onlangs op 81-jarige leeftijd overleed, werd een van de meest vereerde stijliconen van het Verenigd Koninkrijk. Maar voordat ze super­mo­dellen kleedde en romantische korsetten maakte, verscheurde ze de regels van de mode voor een nieuwe generatie gedes­il­lu­si­o­neerde veranderaars.

De punkstijl waar Westwood in de jaren zeventig bekend om werd, kwam voort uit haar relatie met Malcolm McLaren, haar toenmalige partner. Westwood zei jaren later dat ze geen ontwerpster wilde worden, maar kleding maakte uit noodzaak in haar tienerjaren en toen ze door McLaren werd gevraagd om de nieuwe band die hij leidde, de Sex Pistols, te kleden.

Zaza Dupont geeft als scenograaf vorm aan het toneelbeeld van Hamlet en Ophelia. Ze woont en werkt in Antwerpen, waar ze in 2021 is afge­stu­deerd als scenograaf aan de KSKA DKO. Ze maakte haar eindwerk 100°C met Lies Van Loock. Als associate designer van Bart Van Merode ontwierp ze mee aan de scenografie en het licht­ont­werp voor A Revue en Madrigalen van Benjamin Abel Meirhaeghe. Tijdens haar stage bij Inter­na­ti­o­naal Theater Amsterdam assisteerde ze Julien Gosselin en Jan Versweyveld (resp. Vallende man, Dood in Venetië). Daaruit volgend werd ze gevraagd als assistent scenograaf bij Inter­na­ti­o­naal Theater Amsterdam (De Thuiskomst, De Uren). In datzelfde seizoen ontwierp ze ITA JR. – M!NDF#CK. Daarna volgde een ontwerp voor Limits of the Self van Mateusz Staniak samen met licht­ont­werp­ster Van Loock.

Voor Hamlet en Ophelia heeft ze o.a. inspiratie gehaald uit beelden van de hotelkamer in het Chelsea Hotel in New York waar Sid en Nancy enkele maanden samen­woonden. Op de foto’s zijn maquettes te zien.

Cast en crew kwam samen voor een eerste kick off bij Inter­na­ti­o­naal Theater Amsterdam. Elke productie start met een eerste lezing en een presentatie van het artistieke team. 

Mateusz vertelde over zijn keuze voor het stuk, Wojciech Dziedzic presen­teerde zijn inspiratie voor kostuums, George Dhauw deelde muziek en Zaza Dupont vertelde over de opzet voor scenografie, het toneelbeeld.

Laura De Geest, Pepijn Korfage, Robin Zaza Launspach, en Arne Luiting.

Mateusz Staniak is een jonge Poolse regisseur die in Amsterdam woont en werkt. Hier volgde hij de regie­op­lei­ding van de Academie voor Theater en Dans en studeerde af met thea­ter­voor­stel­lingen Kortinthe, 2057 en The Limits of the Self. Bij het Noord Nederlands Toneel maakte hij, voor hun online platform NITE Hotel, Odyssey. In 2021 regisseerde Wer hat meinen Vater umgebracht van Édouard Louis bij Schaus­peil­haus Bochum. 

Mateusz is een expe­ri­men­tele regisseur die gefas­ci­neerd is door de moge­lijk­heid om de werke­lijk­heid opnieuw uit te vinden door middel van theater. 

In seizoen 23|24 regisseert Staniak Huis van Troje, de tweede samen­wer­king tussen Toneel­schuur Producties en ITA in het kader van het gezamenlijk talentontwikkelingstraject.