EEN (extreme) OEFENING IN ZIEN EN GEZIEN WORDEN

Wat maakt een mens uniek? Kunnen we tegelijk nog hetzelfde zijn?

Wat gebeurt er in de tussen­ruimtes, tussen jij en ik? Tussen zien en gezien worden. 

En hoe geven we deze ruimtes gezamenlijk vorm? 

Voort­bor­du­rend op de social practice bij de eerdere voor­stel­ling Geschie­denis van Geweld gaan theater- en program­ma­maker Mara van Nes en psycholoog Daan Blan­ken­s­tijn opnieuw een sociaal-artistiek onderzoek aan. Dit keer bij de voor­stel­ling Dieven van Jessie L’Herminez. Eerder onder­zochten ze het multi­di­men­si­o­nale begrip ​‘empathie’. Nu bouwen ze dit verder uit en voegen hier ​‘verbon­den­heid’ aan toe. 

In de voor­stel­ling Dieven ontmoeten we twaalf personages die aan de rand van de stad wonen. Mensen zoals jij en ik met allemaal hun eigen verhalen en waarheden. Al deze personages zijn, bewust of onbewust, op een bepaalde manier met elkaar verbonden. Na afloop van de voor­stel­lingen op 4 + 5 April en 10 + 11 Mei kan het publiek aanschuiven aan een grote ronde tafel in de foyer voor Een (extreme) oefening in zien en gezien worden.

Aan de tafel zitten onze bezoekers naast een acteur uit de voor­stel­ling en een bewoner uit Haarlem. De acteur en de bewoner hebben tijdens de repe­ti­tie­pe­riode samen meegedaan aan een sociaal experiment, waarbij ze dagelijks dezelfde vragen over hun eigen leefwereld beant­woordden en met elkaar uitwis­selden. Aan tafel in de Schuur is het eerste moment dat zij elkaar in de ogen zullen kijken…