Haarlemse punkscene uit de 80s

Stormachtig was de opkomst van de punkmuziek rond 1976. In het kielzog van bands uit Engeland en de Verenigde Staten schoten punkbands ook hier als padden­stoelen uit de grond. In Haarlem en omstreken waren dat Jezus and the Gospel­fuc­kers, Neo Punkz, World War Rockers, The Squits en Bizkids. Muzikale vaar­dig­heden deden er niet toe, het was de mentaliteit van ​“drie-akkoorden-en-gáán”. Tegen de gevestigde orde. ​‘No Future’ was de tijdgeest. ​‘Do It Yourself’ het devies. 

Fred Kienhuis (1964) was frontman van World War Rockers. ​“Haarlem is voor punk eigenlijk een veel te nette stad. Geen wilde stad, ook al kon je als punker op straat zomaar uit het niets klappen krijgen. In feite hadden wij het hier in Haarlem niet zo slecht.”

Op 13-jarige leeftijd hoorde Kienhuis voor het eerst The Sex Pistols, The Damned en The Clash. Een oude Spaanse gitaar deed dienst om basis­ak­koorden te leren. ​“Op school zat ik in de klas bij Fred Schrijber, gitarist/​zanger in de punkgroep Jezus and the Gospel­fuc­kers, destijds een legen­da­ri­sche band. Ik kocht een tweedehands elektrische gitaar en ging nummers schrijven. Zo kwam ik bij World War Rockers terecht.”

“We speelden in de oude gymzaal van het Patro­naats­ge­bouw, op festival Rockherrie (later Bevrij­dingspop) en door het hele land, in punkholen als Parkhof Alkmaar en Kaasee in Rotterdam. In 1985 kwam onze plaat ​‘Ain’t Nothing Clean’ uit.”

Destijds uitge­brachte geluids­dra­gers zijn nog steeds gewild onder verza­me­laars, zoals de EP Fascist Fuckerz’ van Neo Punkz uit 1980, met Martijn Kruyver aka ​‘13’ als zanger. De afgelopen jaren verzamelde hij veel jonge punkers en punkbands om zich heen op zijn werkplek bij Pacific Parc (Wester­gas­fa­briek­ter­rein Amsterdam) en Het Slachthuis, om muziek te maken, maar ook voor het maken van punk­blaadjes, buttons en zeefdrukken. Oude tijden herleven dus.

Buster van der Gugten en Anna van Asseldonk zijn van die jonge Haarlemse punkers.

“Ik hou van rauwe muziek en werk onder verschil­lende namen”, legt Buster uit. ​“Gipsplaat, Kinder­schwanz, Dr. Gulag, Josh Wiener Band, Traumatizer, Floyd Hemorrhoid, Asbest Boys.”

Anna speelt mee in de vier laatst­ge­noemde acts, waarvan Asbest Boys de bekendste is. Met Asbest Boys worden zelfs tournees in het buitenland gedaan. Busters vader Jasper bestuurt dan de bandbus. 

“Alleen verdien je er geen reet mee”, stelt Buster. ​“Dus werken we daarnaast hier in het Slachthuis als beheerder van de bar en oefen­ruimten. Er zijn hier regelmatig punk­con­certen. Support your local idiots. Gratis toegankelijk.” 

“Dus als wij hier moeten optreden is meteen de helft van het barper­so­neel afwezig”, lacht Anna.

Buster is daarnaast actief als producer. ​“Er zijn momenteel verschil­lende bands in opkomst, zoals gara­ge­punk­band Achterlicht, waarvan ik de muziek op vier sporen heb opgenomen. Want het moet een beetje ​‘kapot’ klinken. Niet te glad.”

Tot slot, heeft Fred Kienhuis over Sid Vicious als stijlicoon zijn eigen idee: ​“Sid Vicious als ​‘punklegende’ zie ik niet zo. Hij was destijds de Sex Pistols binnen­ge­haald door Johnny Rotten. Hij kon nauwelijks spelen op die basgitaar. De geluidsman had de opdracht zijn volume zo laag mogelijk te zetten. Sid was vooral een imago. Maar als je het in het licht ziet van ​‘punk als destruc­tieve en nihi­lis­ti­sche levens­hou­ding’, dan heeft Sid dat natuurlijk wel consequent doorgevoerd.”