19 januari – 9 maart 2019
De koning sterft
De Koning is net monter uit bed gestapt als zijn dierbaren hem komen vertellen dat hij het einde van de voorstelling niet zal halen. Gisteren was hij nog almachtig heerser, maar vandaag weigert zelfs zijn eigen lichaam te gehoorzamen als hij het beveelt door te blijven leven. Met humor en lichtheid neemt Ionesco de Koning mee op zijn laatste reis, die via ongeloof en angst leidt naar acceptatie en berusting. Tot uiteindelijk ook dat niet meer uitmaakt.
Ionesco was een absurdist, iemand voor wie god niet meer bestaat en die geen zin kan ontdekken in het bestaan. In 1962 was hij ernstig ziek. Hij was gedwongen zijn mogelijk naderende einde onder ogen te zien en schreef dit intrigerende stuk waarin niet alleen de koning, maar met hem ook zijn hele koninkrijk sterft.
- regie & bewerking Olivier Diepenhorst
- tekst Eugène Ionesco
- vertaling Tom Kleijn
- met Jip van den Dool, Abke Haring, Krisjan Schellingerhout, Imke Smit
- decor Marc Warning
- kostuumontwerp Vita Mees
- lichtontwerp Casper Leemhuis
- geluidsontwerp Pim van den Heuvel
- dramaturgie (stage) Laura Schomaker
- met dank aan Koen Tachelet
- foto Annaleen Louwes
-
NRC Handelsblad“Haring is subliem; ze speelt geen oude man maar eerder een overmoedige jongeling met stervensangst, herkenbaar in haar weigering het noodlot te aanvaarden”
-
RiRo“Met zijn regie laat Diepenhorst weer zien dat hij een van de meest veelbelovende Nederlandse regisseurs is”
-
Theaterkrant“Abke Haring laat prachtig afdwalende koning zien”
-
de Volkskrant“Vaardig gemaakt is deze voorstelling, fraai toneelbeeld, leuke spelers en Haring die een bij vlagen hypnotiserende performance geeft”
-
Haarlems Dagblad“Heel mooi hoe Abke Haring de innerlijke strijd en de aftakeling laat zien”
-
In gesprek met“Een verhaal met een begin en een eind of met personages – dat hoeft voor mij allemaal niet zo. Ik vind dat abstracte heel interessant, waarin alles kan”
Olivier Diepenhorst over De koning sterft
“Met het sterven van de Koning, verdwijnt ook alles wat hij ooit gedacht, gevoeld of waargenomen heeft. Want waar zou het kunnen blijven? Als kind al kon ik mijn hoofd breken over de absurditeit van ons eigen bestaan en was ik gefascineerd door de vraag waarom er überhaupt ‘iets’ is in plaats van ‘niets’. Ik vind het mooi hoe Ionesco in het schemergebied tussen leven en dood op zoek gaat naar hoe we om moeten gaan met de wetenschap dat we er ooit niet meer zullen zijn.”
Meer producties
Sponsoren en subsidiënten
